آب معدنی از مخازن زیرزمینی استخراج شده و برخلاف آب آشامیدنی شیر، تحت فرایندهای شیمیایی قرار نمی گیرد. همانگونه که نام آن نشان می دهد، این آب دارای مقادیر فراوانی مواد معدنی، به ویژه منیزیم، کلسیم و سدیم است. با این حال، در این مقاله قصد داریم مطمئن شویم آیا واقعا آب معدنی بهتر از آب شیر است و فواید آن چیست؟ اگر شما هم این سوال برایتان پیش آمده، تا انتهای مقاله با ما همراه باشید.
آب معدنی یا آب شیر
آب مایه حیات است و تمامی موجودات زنده برای زنده ماندن به آب نیاز دارند. آب به پشتیبانی از عملکردهای اساسی جسمی کمک می کند. علاوه براین، مواد مغذی حیاتی بدن را فراهم می کند. بسیاری از شهرها به آب آشامیدنی سالم دسترسی دارند. اما با این حال، بسیاری افراد آب معدنی بطری را بعنوان آب آشامیدنی خود انتخاب می کنند.
بدن ما به مواد معدنی موجود در این آب نیاز دارد و قادر به تولید این مواد به تنهایی نیست. این آب حاوی خلوص قابل درک و مزایای بالقوه برای سلامتی است. اما تفاوت میان آب معدنی و آب شیر چیست. به ظاهر هر دو آب زلال هستند! بطورکلی، هر دو حاوی مواد معدنی بوده و به روش هایی فراوری شده اند. اما آب های معدنی باید حاوی مقادیر معینی مواد معدنی باشند. همچنین، فرایند بطری سازی در منبع انجام می گیرد. در ادامه ویژگی ها و تفاوت های مهم میان این دو را بررسی می کنیم.
ویژگی های آب شیر
آب شیرهای خانگی یا از منابع سطحی و یا از منابع زیرزمینی تامین می شوند. اینگونه آب ها باید مطابق با استانداردهای قانونی آب آشامیدنی سالم تولید شوند. این استانداردها توسط سازمان حفاظت از محیط زیست نظارت می گردد. براساس مقررات، می بایست تعداد آلاینده های موجود در آب آشامیدنی به حداقل ممکن برسد.
تامین کنندگان آب آشامیدنی عمومی، آب را از منبع اصلی به تصفیه خانه ها انتقال داده و بصورت شیمیایی ضدعفونی می کنند. پس از اتمام عملیات، آب ضدعفونی شده به کمک سیستم های لوله کشی زیرزمینی به منازل انتقال می یابد. مواد معدنی که به آب شیر اضافه می شوند معمولا کلسیم، منیزیم و پتاسیم هستند.
آب سخت شیر می تواند مواد معدنی بالاتری داشته باشد. اما چنین آبی سبب ایجاد رسوبات و خوردگی در لوله ها شده و سبب پیشگیری از جریان آب می گردد. با وجود تلاش های فراوان صورت گرفته به منظور رفع این مشکل، نتیجه مناسبی حاصل نشده است. به همین دلیل، نمی توان مواد معدنی بیشتری به آب شیر افزود.
ویژگی های آب معدنی
آب های معدنی از مخازن زیرزمینی طبیعی و چشمه های معدنی تامین می گردد. بنابراین، آب های معدنی حاوی مواد معدنی بالاتری نسبت به آب شیر هستند.
برطبق استانداردهای سازمان غذا و دارو (FDA) آب های معدنی باید حاوی حداقل 250 قسمت در هر میلیون جامد محلول باشند. این سازمان نظارت می کند تا تولیدکنندگان مواد معدنی به محصولات خود اضافه نکنند. مواد معدنی موجود در آب معدنی به شرح زیر هستند:
- منیزیم
- پتاسیم
- سدیم
- کلسیم
- آهن
- روی
- بی کربنات
برخلاف آب لوله کشی شیر، آب های معدنی در منبع بطری نگهداری می شوند. بدلیل خلوص قابل درک و عدم وجود مواد ضدعفونی کننده شیمیایی، بسیاری افراد خرید آب های معدنی را ترجیح می دهند.
با این حال، آب معدنی ممکن است تا حدی فراوری شود. این فرایند می تواند شامل افزودن یا حذف گاز دی اکسید کربن (CO2) یا از بین بردن مواد سمی مانند آرسنیک باشد. CO2 به پیشگیری از اکسیداسیون کمک کرده و سبب جلوگیری از رشد باکتری ها در آب های معدنی می گردد. CO2 موجود در آب گازدار طبیعی از منبع تامین می شود. علاوه براین، تولیدکنندگان می توانند پس از استخراج آب به آن CO2 تزریق کنند.
فواید آب های معدنی
در این قسمت به بررسی 5 مزیت نوشیدن آب های معدنی می پردازیم.
آب معدنی منبع غنی منیزیم
آب های معدنی بطری منبع منیزیم هستند. این ماده مغذی نقش عمده ای در اقدامات زیر برای بدن دارد:
- تنظیم فشار خون
- تنظیم سطح گلوکز خون
- تنظیم عملکرد عصبی
برخی منابع استخراج آب معدنی دارای منیزیم بیشتر یا کمتر نسبت به سایر منابع هستند. میزان منیزیم موجود در این آب باتوجه به منبع بین 1 تا بیش از 120 میلی گرم در هر لیتر متغیر است.
توصیه می شود زنان بالغ به میزان 310-320 میلی گرم و مردان بالغ به میزان 400-420 میلی گرم منیزیم بصورت روزانه مصرف کنند. اما بسیاری از مردم، کمتر از میزان توصیه شده منیزیم در رژیم غذایی خود دریافت می کنند. به همین دلیل، این افراد مشکلات فراوانی دارند که برخی عبارتند از:
- خستگی
- ضعف عضلانی
- تهوع و استفراغ
- از دست دادن اشتها
کمبود شدید این ماده حتی می تواند سبب مشکلات زیر شود که با نوشیدن آب معدنی رفع می شود:
- کاهش سطح کلسیم یا پتاسیم بدن
- بی حسی و سوزن سوزن شدن قسمت هایی از بدن
- گرفتگی عضلات
- ضربان قلب نامنظم
- تغییرات خلق و خوی و تشنج
کمک به کاهش فشار خون
کمبود منیزیم می توانند سبب افزایش فشار خون، نارسایی قلب و ضربان قلب نامنظم شود. آب معدنی غنی از منیزیم می تواند به کاهش خطر بیماری های قلبی عروقی کمک کند.
در سال 2004، یک مطالعه کوچک بر روی 70 فرد مسن مبتلا به فشارخون و سطح پایین منیزیم انجام شد. فشار خون این افراد با نوشیدن 1 لیتر از آب های معدنی در روز به میزان قابل توجهی کاهش می یافت.
کمک به تنظیم گردش خون
آب معدنی به علت دارا بودن مقادیر زیادی کلسیم، منیزیم و پتاسیم می تواند به گردش خون کمک کند. همچنین میزان و ریتم ضربان قلب را تنظیم می کند.
ارتقاء سلامت دستگاه گوارش
دریافت میزان کافی منیزیم به شکل زیر به دستگاه گوارش کمک می کند:
- پیشگیری از یبوست
- بهبود سلامت دستگاه گوارش
- شل شدن عضلات روده
- پشتیبانی از حرکات منظم روده
همچنین سولفات منیزیم و سولفات سدیم به بهبود حرکات روده کمک می کند.
تقویت استخوان ها
آب معدنی حاوی کلسیم است و می تواند به تقویت استخوان ها کمک کند. ورزش منظم و رژیم غذایی غنی از کلسیم در تقویت استخوان و پیشگیری از پوکی استخوان موثر است. آب های معدنی با مقادیر زیاد کلسیم به افزایش ذخیره کلسیم در بدن کمک می کنند. علاوه بر کلسیم، منیزیم نیز سبب افزایش تراکم استخوان می شود.
کدام یک بهتر است؟
مطالعات نشان می دهد که نوشیدن آب معدنی فواید زیادی برای بدن دارد که با 5 فایده مهم آن آشنا شدید. هرچند آب شیر هم حاوی مقادیر اندکی مواد معدنی است اما به دلیل محدودیت های مربوط به لوله کشی و رسوب مواد معدنی در آن، محدودیت دارد. به همین دلیل، برای دریافت مقادیر بیشتری از املاح معدنی نام برده، خرید آب معدنی و استفاده منظم از آن را توصیه می کنیم.
منابع:
https://www.medicalnewstoday.com/articles/324910
https://www.healthline.com/nutrition/tap-water-vs-bottled-water
https://www.medicalnewstoday.com/articles/327395
https://tappwater.co/en/healthier-bottled-filtered-or-tap-water
